De voelertjes in je huid

Afgelopen weekend was er weer een module van reflexintegratie die ik gevolgd heb. Dit keer Tactile Integration. In Jip en Janneke-taal: de voelertjes in je huid terug goed afstellen

Filteren van prikkels

Je grootste orgaan, de huid, zorg er voor dat allerlei zintuiglijke prikkels verwerkt worden. Denk daarbij maar aan warmte, kou, druk en pijn. Deze informatie komt via je huid binnen door receptoren (voelertjes), die de informatie via je ruggemerg naar de hersenstam door sturen. De hersenstam filtert al deze informatie (want er zijn héél veel van die receptoren) en stuurt de belangrijke informatie door naar de hogere hersenen. De rest blijft hangen in het zgn. RAS-filter. Tenminste, als alles goed gaat. Want soms is het RAS-filter niet goed afgesteld en ben je dus over- of ondergevoelig voor informatie via de huid. Dan wordt het bijv. lastig om in te schatten wanneer iets te heet is en stap je niet (op tijd) naar achter, of registreer je gevaar niet goed als iemand je te hard vastpakt en de pijnprikkels niet goed gefilterd worden.

Overprikkeld

Als je tactiel overgevoelig bent krijg je te veel prikkels binnen. Dat kan maken dat je bijv. boos en/of druk gedrag vertoont, om die prikkels te ‘temmen’, of dat je overgevoelig bent en je soms terug moet trekken om alle prikkels te kunnen verwerken. Vaak zie je ook dat etiketjes of naadjes in kleding of ruwe stof niet goed verdragen worden, harde geluiden afschuwelijk zijn, ‘het gevoel’ van bepaalde soorten eten in de mond niet fijn zijn of dat haren wassen een drama is omdat de hoofdhuid zo gevoelig is.

Onderprikkeld

Daar tegenover staat dat je juist ook onderprikkeld kan zijn, dat de prikkels té goed gefilterd worden en je juist op zoek gaat naar die prikkels, maar dan 10x zo hard omdat ze anders niet doorkomen. Dan zie je dat deze personen gek zijn op wild stoeien (=hard aangeraakt worden), hard roepen, hard tegen dingen aanbotsen. Dan kan het fijn zijn om met verzwaarde dekens te slapen, zodat je jezelf beter voelt. Ze zoeken grenzen op en overschrijden deze zelfs, omdat ze deze dus letterlijk en figuurlijk niet aanvoelen. Ook kunnen deze mensen te traag reageren op wat er om hen heen gebeurt, niet veel emoties laten zien en soms dus ook weer te gauw over grenzen van anderen om hen heen gaan.

Beter filteren

Afgelopen weekend heb ik geleerd deze problemen vanuit Tactile Integration aan te pakken en zo te helpen het filtersysteem beter af te stellen. Dan zijn etiketjes in kleding ineens geen probleem meer of is dat wilde, rauwdouwerige gedrag stukken minder. Want als het filter beter werkt kunnen de hoger gelegen hersenen beter inschatten hoe je omgeving is en krijg je weer een goed en veilig beeld van je omgeving. En dat is fijn voor jezelf én de omgeving. Dan is de wereld om je heen opeens niet zo bedreigend meer en kan je je gaan ontwikkelen omdat je je veilig voelt. Hoe fijn is dat wel niet?